DINO’S
Enkele jaren gelden hoorde we van het fenomeen e-bike. Trap-ondersteuning voor de minder valide mens, zo werd het gepresenteerd.
Zo langzamerhand zag ik steeds meer ‘valide’ mensen, die ik kende, erop fietsen. Voor een sportschool liep ik een, voor mij bekende, ‘e-biker’ tegen het lijf. Ik zei tegen hem: “ zo lekker getraind?” Hij zei dat hij lekker een uurtje had gespind, waarna hij vol trots zijn nieuwe aanwinst zien. “Wat een plaatje he?” Zei hij, terwijl hij wees op zijn mooie fiets. “Hij gaat wel 25 km. per uur! “
Ik stond er vol bewondering bij, maar blijkbaar met de vraag zichtbaar op mijn gezicht geschreven: “heb jij dat dan nodig?” Waarop hij gelijk zei: “ maar ik trap zelf hoor”. Om zijn stelling wat kracht bij te zetten vervolgde hij: ”als je niet trapt, gebeurt er niets hoor, ik zet hem nooit op de hoogste stand! ” Hij zag er, door de trots heen, toch een tikkeltje ‘schuldig’ uit. Maar wist dat hij er mee wegkwam, omdat hij zojuist een uur zich in een bedompte ruimte had ‘leeg’getrapt op een stilstaande fiets zonder voorwiel. Ik zei niets en feliciteerde hem met zijn prachtige fiets. Want dat was het, een prachtig stuk techniek.
Nu, zo’n 10 jaar later fiets ik met mijn vrouw richting Castricum om een lekker ijsje te halen.
Op het fietspad langs de drukke weg, moeten we echt goed rechts aanhouden, omdat we continue, met een rotvaart, worden ingehaald door allerlei e-bikers. Het aanbod varieert van 75 plussers met grappige helmpjes, 12 jarige scholieren tot jonge moeders en vaders op bakfietsen met 2 kinderen erin.
Ik moet zeggen de hoeveelheid mensen die in 2024 trapondersteuning nodig hebben is exponentieel gegroeid.
We parkeren onze ‘gewone’ fietsen tussen alle e-bikes voor de ijssalon. We kijken elkaar aan en ik zeg: “Schat, ik denk dat we DINO’S aan het worden zijn” waarop zij antwoordt met een knipoog: “Kom we gaan zitten, deze dino’s gaan zich even aan de zon opladen!